M
Mistycasino
Administrator
Yönetici
MEB, gelen tepkiler ve öneriler doğrultusunda 4+4+4’e yönelik düzenlemeyi askıya almış. Üzerinde biraz daha çalışacaklarmış. Öğrenciler ve ülkemiz için en hayırlısı ne ise o olsun. MEB bir konuda karar verdiğinde, başkalarının ne söylediği genelde umrunda olmuyor. Bu öteleme gerçekten de üzerinde daha ayrıntılı çalışmak için mi yoksa zaman kazanmaya yönelik mi onu da yaşayarak göreceğiz…
4+4+4’te yapılması öngörülen değişikliklere gelen tepkilerden çok daha fazlası 4+4+4 hayata geçirilmeden önce de söz konusuydu ama ona rağmen geldi. Tıpkı mülakat, öğretmen akademileri, resen atamalar, maarif modeli, ücretli öğretmenlik, sınavlar ve daha pek çok konuda olduğu gibi. Peki geri adım atıldı mı? Kesinlikle hayır. Yine öyle olursa hiç şaşırmayalım…
Eğer yeni bir Anayasa yapma konusunda kararlıysak bunu önce eğitimde test etmeliyiz. Eğitimdeki gidişattan, başta iktidar olmak üzere memnun olanımız yok gibi. A’dan Z’ye yeniden ele alınması konusunda da sadece eğitimin paydaşları değil kamuoyu da mutabık. Peki o zaman neden değişikliğe gidilmiyor?
Çocuklarımızı “sınav köleleri” haline getiren sınav ve diploma odaklı eğitimden, üretim ve istihdam odaklı eğitime neden geçmiyoruz?
Tıpkı anayasa değişikliği gibi herkes istiyor ama devamı gelmiyor!
Neden mi?
Diyalog kapıları yeterince açık değil, samimiyet konusunda herkesin herkesten şüphesi var ama en önemlisi de binlerce yıllık geleneğimiz olan istişare kültüründen uzaklaştık da o yüzden!
İşte bu tıkanıkları gidermenin en iyi yolu herhangi bir konuda ortak hareket etmekten geçiyor ve bu aşamada eğitimden önemli, kapsayıcı ve birleştirici daha iyi bir argüman bulamayız. Peki mu mümkün mü?
İstiyorsak neden olmasın ki!
Evinde ya da çevresinde öğrenci olmayan var mı, onlara sorsunlar yeter. Hemen arkasından da önce öğretmenlerimiz ve eğitim fakülteleri ile sonra da insangücü planlaması ve istihdama yönelik ilgili kurumlara konuyu istişare etsinler, devamı kendiliğinden gelecektir.
”Eğitim, sadece eğitimcilere bırakılmayacak kadar önemli” diyenler çok ama aynı şekilde “Eğitimin gidişatına eğitimci olmayanların karar vermesi asla kabul edilemez” görüşünü savunanlar da çok fazla. Gelinen nokta da sanki bu görüşü destekliyor.
Cumhuriyet tarihi boyunca görev yapan bakanların, müsteşarların, üst düzey bürokratların ne kadarı eğitimciydi?
Hadi onlar geride kaldı. Bugünkü MEB kadrolarına, TBMM Milli Eğitim Komisyonu’na, Cumhurbaşkanlığı Eğitim ve Öğretim Politikaları Kurulu’na bir göz atın, yüzde kaçı eğitimci? Her profesörü, her akademisyeni eğitimci sanıyoruz ama onların uzmanlık alanları da, eğitim de çok farklı bilim alanları. Bu yüzden de eğitimi öğrenmeleri, doğru yol almaları çoğu zaman ya mümkün olmuyor ya da çok zaman kaybediliyor.
Elbette her alandan eğitime katkıda bulunanlar da olmalı ama karar verici konuma geldiklerinde gördük ki çok zaman kaybediyoruz, çok tekrara düşüyoruz, aldığımız kararların pek çoğu daha mürekkebi kurumadan, kaldırılmak ya da değiştirilmek zorunda kalınıyor.
Çalışmalar devam etmeli
4+4+4 başta olmak üzere eğitimin geneline yönelik arayışlar hiç aralıksız devam etmeli. Etmeli ki değişime gidildiğinde anlık kararlara değil daha önce üzerinde yeterince çalışılmış kararlara öncelik verilmeli.
Daha önce de yazdım, İngiltere’de dönemin iktidar partisi, parti içi değerlendirme toplantısında sadece ev ödevini üç gün tartışmış. Peki ya bizde? Önce karar alıyoruz, uyguluyoruz, yanlışlarda ısrar ediyoruz ve dışarıdan yoğun baskı olmadan da asla vazgeçmiyoruz. Daha da enteresanı “Tamam inattan vazgeçtik. Hadi gelin değiştirelim” denildiğinde ise ”ya daha beteri getirilirse” diye ayak diriyoruz, askıya alıyoruz, bir başka bahara erteliyoruz…
Eğitim sadece bizde değil dünyanın her yerinde tartışılıyor. Özellikle de yapay zekadan (YZ) sonra. Bu sancılı dönemin kısa sürede sona ermesi de beklenmiyor.
Yapay zekaya sınırlama getirsin diyenlerle getirilmesine şiddetle karşı çıkanlar arasındaki tartışma bitmedikçe ve yasal altyapı oluşturulmadığı sürece de eğitime ve öğrencilere yansımaları çok yönlü olarak tartışılmaya devam edecek.
YZ ile eğitimdeki tüm roller değişecek, misyon ve vizyon yeniden belirlenecek ama en önemlisi de beklentiler ile eğitimdeki içe kapanıklık ya da dışa açılım birbiriyle ne kadar örtüşecek?..
Özetin özeti: Değişim sancıları ve değişim arayışları en doğal olanı, asıl sorun bunların hiç yaşanmaması!..
4+4+4’te yapılması öngörülen değişikliklere gelen tepkilerden çok daha fazlası 4+4+4 hayata geçirilmeden önce de söz konusuydu ama ona rağmen geldi. Tıpkı mülakat, öğretmen akademileri, resen atamalar, maarif modeli, ücretli öğretmenlik, sınavlar ve daha pek çok konuda olduğu gibi. Peki geri adım atıldı mı? Kesinlikle hayır. Yine öyle olursa hiç şaşırmayalım…
Eğer yeni bir Anayasa yapma konusunda kararlıysak bunu önce eğitimde test etmeliyiz. Eğitimdeki gidişattan, başta iktidar olmak üzere memnun olanımız yok gibi. A’dan Z’ye yeniden ele alınması konusunda da sadece eğitimin paydaşları değil kamuoyu da mutabık. Peki o zaman neden değişikliğe gidilmiyor?
Çocuklarımızı “sınav köleleri” haline getiren sınav ve diploma odaklı eğitimden, üretim ve istihdam odaklı eğitime neden geçmiyoruz?
Tıpkı anayasa değişikliği gibi herkes istiyor ama devamı gelmiyor!
Neden mi?
Diyalog kapıları yeterince açık değil, samimiyet konusunda herkesin herkesten şüphesi var ama en önemlisi de binlerce yıllık geleneğimiz olan istişare kültüründen uzaklaştık da o yüzden!
İşte bu tıkanıkları gidermenin en iyi yolu herhangi bir konuda ortak hareket etmekten geçiyor ve bu aşamada eğitimden önemli, kapsayıcı ve birleştirici daha iyi bir argüman bulamayız. Peki mu mümkün mü?
İstiyorsak neden olmasın ki!
Evinde ya da çevresinde öğrenci olmayan var mı, onlara sorsunlar yeter. Hemen arkasından da önce öğretmenlerimiz ve eğitim fakülteleri ile sonra da insangücü planlaması ve istihdama yönelik ilgili kurumlara konuyu istişare etsinler, devamı kendiliğinden gelecektir.
”Eğitim, sadece eğitimcilere bırakılmayacak kadar önemli” diyenler çok ama aynı şekilde “Eğitimin gidişatına eğitimci olmayanların karar vermesi asla kabul edilemez” görüşünü savunanlar da çok fazla. Gelinen nokta da sanki bu görüşü destekliyor.
Cumhuriyet tarihi boyunca görev yapan bakanların, müsteşarların, üst düzey bürokratların ne kadarı eğitimciydi?
Hadi onlar geride kaldı. Bugünkü MEB kadrolarına, TBMM Milli Eğitim Komisyonu’na, Cumhurbaşkanlığı Eğitim ve Öğretim Politikaları Kurulu’na bir göz atın, yüzde kaçı eğitimci? Her profesörü, her akademisyeni eğitimci sanıyoruz ama onların uzmanlık alanları da, eğitim de çok farklı bilim alanları. Bu yüzden de eğitimi öğrenmeleri, doğru yol almaları çoğu zaman ya mümkün olmuyor ya da çok zaman kaybediliyor.
Elbette her alandan eğitime katkıda bulunanlar da olmalı ama karar verici konuma geldiklerinde gördük ki çok zaman kaybediyoruz, çok tekrara düşüyoruz, aldığımız kararların pek çoğu daha mürekkebi kurumadan, kaldırılmak ya da değiştirilmek zorunda kalınıyor.
Çalışmalar devam etmeli
4+4+4 başta olmak üzere eğitimin geneline yönelik arayışlar hiç aralıksız devam etmeli. Etmeli ki değişime gidildiğinde anlık kararlara değil daha önce üzerinde yeterince çalışılmış kararlara öncelik verilmeli.
Daha önce de yazdım, İngiltere’de dönemin iktidar partisi, parti içi değerlendirme toplantısında sadece ev ödevini üç gün tartışmış. Peki ya bizde? Önce karar alıyoruz, uyguluyoruz, yanlışlarda ısrar ediyoruz ve dışarıdan yoğun baskı olmadan da asla vazgeçmiyoruz. Daha da enteresanı “Tamam inattan vazgeçtik. Hadi gelin değiştirelim” denildiğinde ise ”ya daha beteri getirilirse” diye ayak diriyoruz, askıya alıyoruz, bir başka bahara erteliyoruz…
Eğitim sadece bizde değil dünyanın her yerinde tartışılıyor. Özellikle de yapay zekadan (YZ) sonra. Bu sancılı dönemin kısa sürede sona ermesi de beklenmiyor.
Yapay zekaya sınırlama getirsin diyenlerle getirilmesine şiddetle karşı çıkanlar arasındaki tartışma bitmedikçe ve yasal altyapı oluşturulmadığı sürece de eğitime ve öğrencilere yansımaları çok yönlü olarak tartışılmaya devam edecek.
YZ ile eğitimdeki tüm roller değişecek, misyon ve vizyon yeniden belirlenecek ama en önemlisi de beklentiler ile eğitimdeki içe kapanıklık ya da dışa açılım birbiriyle ne kadar örtüşecek?..
Özetin özeti: Değişim sancıları ve değişim arayışları en doğal olanı, asıl sorun bunların hiç yaşanmaması!..