M
Mistycasino
Administrator
Yönetici
The Lemonheads’in yeni albümü “Love Chant”ı fırsat bilerek eski toprak grupların 2025’te yayınlanmış yeni albümlerini hatırlatıyorum. Gruplar eski, albümler gıcır gıcır.
The Lemonheads solisti şarkıcı, besteci Evan Dando, “Love Chant”ı Brezilya’da kaydetti. Eşi Brezilyalı şarkıcı ve besteci Renato Texeira sayesinde bu ülkede çok rahat ettiğini söylüyor. “İnsan istediği şeyi yapabiliyor, rahat, kolay bir ülke” dediği Brezilya, Dando’ya sanatsal bir özgürlük ve özgüven sağlamış belli ki. Albümün prodüktörü de bir Brezilyalı; Apollo Nove. Kayıtları eski tip bir stüdyoda çok fazla teknolojik ıvır zıvır kullanmadan garaj sound’uyla kaydetmişler. Gitarların duyulduğu her yerde Dinosaur Jr. etkisi var ve bu çok normal çünkü Dinosaur Jr. gitaristi ve solisti, J Mascis gitar çalıyor. Albüm sırf bu yüzden bile dinlenebilir. Ben müzikal açıdan çok doyurucu buldum. Eski tip ama değil. J Mascis’in özelliği budur zaten. Klasik ama zamana dayanıklı kendine has bir gitar sesi var.
Dando albümü inişli çıkışlı yapmış. Bazen kalbi kırık sefil bir âşık (“In The Margin”), bazen bir kent ozanı (“The Key Of Victory”), bazen kafası karışık öfkeli bir adam (“Togetherness Is All I’m After”). Ne anlatırsa anlatsın cayır cayır gitar ve davul duyuyoruz. Nefis sololar dinliyoruz. Karnından konuşmayan, doğrudan anlatan bir şairi dinliyoruz. Bu hafta taze çıktı, tavsiye ederim.
(“Love Chant” – Lemonheads, Fire Records)
Brit glam’inin yaşayan en sağlam en sahici ekiplerinden Suede’in yeni albümü 5 Eylül’de çıktı. 1990’lardaki zirve döneminin ardından Suede ilginç bir süreç yaşadı. Demode olmadı, sadece pek ortalıklarda gözükmedi. 2020’lerde yeniden faaliyetlere ağırlık verdiğinde sevindik. Nedeni, bir nostalji grubu olmayı reddetmeleriydi. Ne eski şarkılarını çalacakları turnelere giriştiler ne de bu şarkıları gündemde tutup hatıralara hitap ettiler. Yeni şarkılar, yeni hikâyeler yaptılar, yaşadığımız dönemi ifade etmeye giriştiler. Ben bunu takdir ediyorum, bunu başaran grup ve sanatçılara büyük hayranlık besliyorum. Suede’in yeni albümü “Antidepressants”, parıltısından bir şey kaybetmeyen Suede’in yaşlanmak, modern hayatla başa çıkmak ve yabancılaşmaya dair harika ve yepyeni şarkılarını içeren bir ustalık albümü. Gözden kaçmasın.
(“Antidepressants” – Suede, BMG)
Karamsarlığı sanat hâline getiren Manchesterlı Doves, 2002’de “The Last Broadcast” albümüyle gönüllerimizi fethetmişti. 2025 albümü, grubun şiirselliğinden, dramatik kurgu titizliğinden bir şey kaybetmeden karanlık günlere adadığı bir güzelleme.
(“Constellations For The Lonely” – Doves, Universal)
1990’lardan bu yana rock / metal âleminde adı saygıyla anılan gruplardan Deftones. Yeni albümleri her zaman merak konusu. 2020’den bu yana sessiz olan ekip, duygusal /dramatik alt-rock/metal çizgisini devam ettiriyor. ‘90’lar deyince akla gelen klasik grunge ve rock sound’undan ayrı derinden gelen metal damarını yaşatmaya da gayet güzel devam ediyor.
(“Private Music” – Deftones, Reprise)
Progresif metalin babaları 16’ncı stüdyo albümlerinde 2009’da ayrılan Mike Portnoy’un geri dönüşünü de kutluyor. Albüm adı üzerinde uykusuzluk üzerine. Düşler, kâbuslar ve alternatif bir dünyada olup bitenler. Kulaklarımızın pasını silen bir müzikaliteyle desteklenen dramatik Dream Theater müziğine hoş geldiniz. Zaman durmuş gibi. Daha doğrusu zaman diye bir şey yokmuş gibi yola devam.
(“Parasomnia” - Dream Theater, InsideOut Music)
Bunları biliyor muydunuz?
■ The Cribs’in beş yıl aradan sonra yeni albüm yapacağını;
■ Lana Del Rey’in yeni albümünün şekillenmeye başladığını, bu albümün adının “Stove” olarak belirlendiğini;
■ The Police grubu üyeleri Andy Summers ve Stewart Copeland’ın, grubun diğer üyesi Sting’i dava ettiğini, davanın konusunun “Every Breath You Take”in telif gelirlerinin paylaşımı olduğunu;
■ Cigarettes After Sex’in “Anna Karenina” adlı iki şarkılık bir double single yayınladığını, biliyor muydunuz?
The Lemonheads solisti şarkıcı, besteci Evan Dando, “Love Chant”ı Brezilya’da kaydetti. Eşi Brezilyalı şarkıcı ve besteci Renato Texeira sayesinde bu ülkede çok rahat ettiğini söylüyor. “İnsan istediği şeyi yapabiliyor, rahat, kolay bir ülke” dediği Brezilya, Dando’ya sanatsal bir özgürlük ve özgüven sağlamış belli ki. Albümün prodüktörü de bir Brezilyalı; Apollo Nove. Kayıtları eski tip bir stüdyoda çok fazla teknolojik ıvır zıvır kullanmadan garaj sound’uyla kaydetmişler. Gitarların duyulduğu her yerde Dinosaur Jr. etkisi var ve bu çok normal çünkü Dinosaur Jr. gitaristi ve solisti, J Mascis gitar çalıyor. Albüm sırf bu yüzden bile dinlenebilir. Ben müzikal açıdan çok doyurucu buldum. Eski tip ama değil. J Mascis’in özelliği budur zaten. Klasik ama zamana dayanıklı kendine has bir gitar sesi var.
Dando albümü inişli çıkışlı yapmış. Bazen kalbi kırık sefil bir âşık (“In The Margin”), bazen bir kent ozanı (“The Key Of Victory”), bazen kafası karışık öfkeli bir adam (“Togetherness Is All I’m After”). Ne anlatırsa anlatsın cayır cayır gitar ve davul duyuyoruz. Nefis sololar dinliyoruz. Karnından konuşmayan, doğrudan anlatan bir şairi dinliyoruz. Bu hafta taze çıktı, tavsiye ederim.
(“Love Chant” – Lemonheads, Fire Records)
Brit glam’inin yaşayan en sağlam en sahici ekiplerinden Suede’in yeni albümü 5 Eylül’de çıktı. 1990’lardaki zirve döneminin ardından Suede ilginç bir süreç yaşadı. Demode olmadı, sadece pek ortalıklarda gözükmedi. 2020’lerde yeniden faaliyetlere ağırlık verdiğinde sevindik. Nedeni, bir nostalji grubu olmayı reddetmeleriydi. Ne eski şarkılarını çalacakları turnelere giriştiler ne de bu şarkıları gündemde tutup hatıralara hitap ettiler. Yeni şarkılar, yeni hikâyeler yaptılar, yaşadığımız dönemi ifade etmeye giriştiler. Ben bunu takdir ediyorum, bunu başaran grup ve sanatçılara büyük hayranlık besliyorum. Suede’in yeni albümü “Antidepressants”, parıltısından bir şey kaybetmeyen Suede’in yaşlanmak, modern hayatla başa çıkmak ve yabancılaşmaya dair harika ve yepyeni şarkılarını içeren bir ustalık albümü. Gözden kaçmasın.
(“Antidepressants” – Suede, BMG)
Karamsarlığı sanat hâline getiren Manchesterlı Doves, 2002’de “The Last Broadcast” albümüyle gönüllerimizi fethetmişti. 2025 albümü, grubun şiirselliğinden, dramatik kurgu titizliğinden bir şey kaybetmeden karanlık günlere adadığı bir güzelleme.
(“Constellations For The Lonely” – Doves, Universal)
1990’lardan bu yana rock / metal âleminde adı saygıyla anılan gruplardan Deftones. Yeni albümleri her zaman merak konusu. 2020’den bu yana sessiz olan ekip, duygusal /dramatik alt-rock/metal çizgisini devam ettiriyor. ‘90’lar deyince akla gelen klasik grunge ve rock sound’undan ayrı derinden gelen metal damarını yaşatmaya da gayet güzel devam ediyor.
(“Private Music” – Deftones, Reprise)
Progresif metalin babaları 16’ncı stüdyo albümlerinde 2009’da ayrılan Mike Portnoy’un geri dönüşünü de kutluyor. Albüm adı üzerinde uykusuzluk üzerine. Düşler, kâbuslar ve alternatif bir dünyada olup bitenler. Kulaklarımızın pasını silen bir müzikaliteyle desteklenen dramatik Dream Theater müziğine hoş geldiniz. Zaman durmuş gibi. Daha doğrusu zaman diye bir şey yokmuş gibi yola devam.
(“Parasomnia” - Dream Theater, InsideOut Music)
Bunları biliyor muydunuz?
■ The Cribs’in beş yıl aradan sonra yeni albüm yapacağını;
■ Lana Del Rey’in yeni albümünün şekillenmeye başladığını, bu albümün adının “Stove” olarak belirlendiğini;
■ The Police grubu üyeleri Andy Summers ve Stewart Copeland’ın, grubun diğer üyesi Sting’i dava ettiğini, davanın konusunun “Every Breath You Take”in telif gelirlerinin paylaşımı olduğunu;
■ Cigarettes After Sex’in “Anna Karenina” adlı iki şarkılık bir double single yayınladığını, biliyor muydunuz?