M
Mistycasino
Administrator
Yönetici
Bir insan hem yazar, hem oyuncu olunca onun istediği bir hikâye ile sevenlerinin karşısına çıkmak gibi bir lüksü var. Sunucu, yazar ve oyuncu İclal Aydın da öyle yaptı.
Instagram’da gördüğüm bir bilet firmasının tanıtımında “Ama Değil Rağmen” adlı oyunu için şöyle yazıyordu:
“İclal Aydın’ın yazıp sahneye taşıdığı, geçmişten geleceğe uzanan ve bizi kendi mirasımızla yüzleştiren unutulmaz bir tiyatro deneyimi...
Doğu Anadolu’dan Kapadokya’ya, Ege’den İstanbul’a uzanan Türkiye hikâyeleri; hüzün, kahkaha ve umut dolu...”
Aynı paylaşımın sonunda İclal Aydın’ın “Geçmişten aldıklarımı geleceğe taşıyorum... Ben miras değil, ulağı’yım” notunu okuyunca acaba Instagram’ında oyunu için neler yazdı diye baktım. İclal Aydın’ın yazdıkları şunlardı:
Yazıp, oynamak konforlu
“Yeniden sahneye çıkma kararı vermek benim için zor oldu. Gerçekten... Oyunculuğu ve anlatıcılığı seviyorum, ama hikâyeyi yazı ile anlatmayı zannediyorum daha konforlu buluyorum. Korunaklı. Sağlıklı.
Evet biraz uzak, biraz yalnız geçiyor günler, ama sonuçta kalbimin daha az hırpalandığını düşünüyorum. Göz önünde olmak son yıllarda korkutuyor beni.
Fakat birlikte geçip giden bunca yıl, daha da sağlamlaşan okur yazar bağımızı düşünerek beni rahatlatıyor.
Sırtımı dayadığım dağ gibi bir ekip var, içimi ferahlatıyor. Onların gözleri, etkisi, katkısı, inancı güven veriyor.
Ekrandan ve kalabalıktan uzak geçen zamanda çok kitap okudum, çok düşündüm. Sonra bir daha okudum. Tekrar okudum. Okumaktan yorulunca otomobil kullanırken, mutfakta çalışırken okunanları dinledim. Kitaplara ses verenler adeta arkadaşım oldu.
Sonra sessiz sessiz izledim olup biteni. Bazı sabahlar çok bıktım, çok korktum. Hasta oldum üzüntüden. Korkmaktan bıktım. Kapadım zalim egemenin çığlığına kulağımı, kitaplara sığındım yine.
Sonra... Bir sabah, bahçemdeki yavru kediye, kapıdaki köpeklere, her gün gelip konan kumrulara bakıp, ‘Ne iyi gelir bana, neye ihtiyacım var benim?’ diye sorarken kendime dair bir şey anımsadım. İşte onu anlatmaya geliyorum. Anımsadığım o şeyi ve peşi sıra geleni.”
Türkiye turnesine çıkacak
İclal Aydın’ın ‘o şey’in ne olduğunu öğrenmek için şu mesajı attım kendisine:
“Yazar, bu monodram ile nasıl bir hikâye anlatıyor?”
İşte yazar ve oyuncunun bu soruma verdiği yanıt:
“Doğduğu yerde ölen bir babaanne ile durduğu yerde duramayan torunu arasında akan bir memleket hikâyesi. 1918 doğumlu bir kadın, babaannem. 64 yaşında okuma yazma öğreniyor. Ve bu arada hayat hep değişse de aslında hep aynı akıyor. Türkiye’de her kuşağın kendine göre zor bir dönemi var ama onlarla bizim aramızda bir fark varmış onu fark ettim. Onların gelecek güzel günlere inancı bu günümüzü yazmış, peki biz yarına ne bırakacağız? İşte bu sorunun yanıtı üzerine düşündüklerimi ve anlatmak istediklerimi paylaşmak için 30 yıllık bir kredi kullanarak okurlarımı ve eski izleyicilerim hatta gençleri de yeni hikâyemi dinlemeye bekliyorum.”
Sanatçı, 3 Kasım 2025 ile 15 Şubat 2026 arasında Türkiye’nin dört bir yanında tam 32 oyun sergileyecek.
GÜNÜN SÖZÜ
“Önemli olan sözler değil, davranışlardır. Sevdiğini söyleyen biri yerine sevgisini gösteren birine inanın.” (Erich Fromm)
Instagram’da gördüğüm bir bilet firmasının tanıtımında “Ama Değil Rağmen” adlı oyunu için şöyle yazıyordu:
“İclal Aydın’ın yazıp sahneye taşıdığı, geçmişten geleceğe uzanan ve bizi kendi mirasımızla yüzleştiren unutulmaz bir tiyatro deneyimi...
Doğu Anadolu’dan Kapadokya’ya, Ege’den İstanbul’a uzanan Türkiye hikâyeleri; hüzün, kahkaha ve umut dolu...”
Aynı paylaşımın sonunda İclal Aydın’ın “Geçmişten aldıklarımı geleceğe taşıyorum... Ben miras değil, ulağı’yım” notunu okuyunca acaba Instagram’ında oyunu için neler yazdı diye baktım. İclal Aydın’ın yazdıkları şunlardı:
Yazıp, oynamak konforlu
“Yeniden sahneye çıkma kararı vermek benim için zor oldu. Gerçekten... Oyunculuğu ve anlatıcılığı seviyorum, ama hikâyeyi yazı ile anlatmayı zannediyorum daha konforlu buluyorum. Korunaklı. Sağlıklı.
Evet biraz uzak, biraz yalnız geçiyor günler, ama sonuçta kalbimin daha az hırpalandığını düşünüyorum. Göz önünde olmak son yıllarda korkutuyor beni.
Fakat birlikte geçip giden bunca yıl, daha da sağlamlaşan okur yazar bağımızı düşünerek beni rahatlatıyor.
Sırtımı dayadığım dağ gibi bir ekip var, içimi ferahlatıyor. Onların gözleri, etkisi, katkısı, inancı güven veriyor.
Ekrandan ve kalabalıktan uzak geçen zamanda çok kitap okudum, çok düşündüm. Sonra bir daha okudum. Tekrar okudum. Okumaktan yorulunca otomobil kullanırken, mutfakta çalışırken okunanları dinledim. Kitaplara ses verenler adeta arkadaşım oldu.
Sonra sessiz sessiz izledim olup biteni. Bazı sabahlar çok bıktım, çok korktum. Hasta oldum üzüntüden. Korkmaktan bıktım. Kapadım zalim egemenin çığlığına kulağımı, kitaplara sığındım yine.
Sonra... Bir sabah, bahçemdeki yavru kediye, kapıdaki köpeklere, her gün gelip konan kumrulara bakıp, ‘Ne iyi gelir bana, neye ihtiyacım var benim?’ diye sorarken kendime dair bir şey anımsadım. İşte onu anlatmaya geliyorum. Anımsadığım o şeyi ve peşi sıra geleni.”
Türkiye turnesine çıkacak
İclal Aydın’ın ‘o şey’in ne olduğunu öğrenmek için şu mesajı attım kendisine:
“Yazar, bu monodram ile nasıl bir hikâye anlatıyor?”
İşte yazar ve oyuncunun bu soruma verdiği yanıt:
“Doğduğu yerde ölen bir babaanne ile durduğu yerde duramayan torunu arasında akan bir memleket hikâyesi. 1918 doğumlu bir kadın, babaannem. 64 yaşında okuma yazma öğreniyor. Ve bu arada hayat hep değişse de aslında hep aynı akıyor. Türkiye’de her kuşağın kendine göre zor bir dönemi var ama onlarla bizim aramızda bir fark varmış onu fark ettim. Onların gelecek güzel günlere inancı bu günümüzü yazmış, peki biz yarına ne bırakacağız? İşte bu sorunun yanıtı üzerine düşündüklerimi ve anlatmak istediklerimi paylaşmak için 30 yıllık bir kredi kullanarak okurlarımı ve eski izleyicilerim hatta gençleri de yeni hikâyemi dinlemeye bekliyorum.”
Sanatçı, 3 Kasım 2025 ile 15 Şubat 2026 arasında Türkiye’nin dört bir yanında tam 32 oyun sergileyecek.
GÜNÜN SÖZÜ
“Önemli olan sözler değil, davranışlardır. Sevdiğini söyleyen biri yerine sevgisini gösteren birine inanın.” (Erich Fromm)